Nie żyje ś.p. Prof. Stanisław Batruch
Artysta Malarz, Profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.
Msza święta żałobna odprawiona zostanie w kaplicy na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie w środę 23 września o godz. 12:00 po czym nastąpi odprowadzenie Zmarłego na miejsce wiecznego spoczynku.
Urodzony w listopadzie 1935 r. w Zagórzu. Absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku i pomaturalnego Studium Nauczycielskiego w Rzeszowie. W latach 1960-1966 studiował w Akademii Sztuk Pięknych malarstwo w pracowni profesor Hanny Rudzkiej-Cybisowej nazywanej Wielkę Damę Polskiego Malarstwa. Równolegle z pracą twórczą rozpoczął nauczanie w Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie, a następnie w Akademii Sztuk Pięknych, gdzie pokonał kolejno wszystkie szczeble kariery nauczyciela akademickiego od asystenta po nominację profesorską, którą wręczył mu w 1993 roku prezydent RP Lech Wałęsa. Prof. Stanisław Batruch prowadził pracownię malarstwa na wydziale grafiki krakowskiej ASP. Brał udział w ponad stu wystawach zbiorowych w kraju i za granicę. Zorganizował ponad czterdzieści wystaw indywidualnych. Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych oraz kolekcjach prywatnych w kraju i za granicę, m.in.: Austrii, Australii, Francji, Czech, Słowacji oraz Niemiec, Węgier i USA. Ważniejsze nagrody w ostatnich latach: wyróżnienie na Festiwalu Malarstwa Współczesnego w Szczecinie - 1988 r., Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II Stopnia - 1989 r., Srebrny Medal i wyróżnienie na Międzynarodowym Biennale Malarstwa w Koszycach - 1989 r., prestiżowa nagroda w Celle - Heiland Fundation za rok 1990. W roku 2013 Muzeum Historyczne w Sanoku pokazało retrospektywną wystawę artysty. Dzieła wybitnego malarza prezentowane są na stałej wystawie w podziemiach sanockiego zamku.
Cześć Jego pamięci! Niech odpoczywa w pokoju!
Dyrekcja i pracownicy
Muzeum Historycznego w Sanoku
Galicyjskie Towarzystwo Historyczne
Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku
oraz Muzeum Historyczne w Sanoku
zapraszają na konferencję naukową i plenerowe widowisko historyczne,
pod wspólnę nazwę Odwojowanie Galicji,
w ramach zapoczątkowanego cyklu I Sanockie Spotkania z Historią.
Program
Dzień pierwszy, 12 września 2015
Muzeum Historyczne w Sanoku sala "Gobelinowa".
10.00 - 10.20 uroczyste otwarcie konferencji
10.25 - 11.00 dr hab. Andrzej Olejko, prof. nadzw. UR - Armia carska w Sanoku. Słów kilka o zajęciu miasta.
11.05 - 11.35 mgr Robert Fedyk - Szabla austro-węgierska okresu I Wojny Światowej.
11.40 - 12.10 dr Dariusz Dyląg - Do Ciebie Polsko i dla Twej chwały.
12.15 - 12.45 prof. Wiesław Bator - Odwojowanie Galicji.
Dzień drugi, 13 września 2015
Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku - Rynek Galicyjski.
14.00 - 14.20 przywitanie gości
14.35 - 15.35 widowisko historyczne "Odwojowanie Galicji" w wykonaniu grup rekonstrukcji historycznej , (GRH Gorlice 1915, GRH II Brygada Legionów Polskich, GRH 72 Tulski pułk piechoty, GRH
25 Smoleński Pułk Piechoty, oraz Tradycyjny Oddział C.K. Artylerii Fortecznej No 2 Barona von Beschii) w reżyserii Jarosława Przybyły, poprowadzi prof. Andrzej Olejko.
15.40 - 16.00 zakończenie (podziękowania dla współorganizatorów, patronów medialnych i sponsorów)
16.05 - 16.45 poczęstunek dla widzów, żołnierska grochówka prosto z kuchni polowej, potem gremialny przemarsz widzów i rekonstruktorów na sanocki rynek.
Wstęp wolny
Już dzisiaj (wtorek 18.08.) o godz. 18:00 będzie można posłuchać muzyki instrumentalnej w wykonaniu sanockiego muzyka i kompozytora. Także w dniach następnych artysta obiecuje, w imieniu własnym i swoich przyjaciół, popołudniowe koncerty pod zamkiem... Dat i godzin nie wyznacza... Trzeba zatem podczas spacerów uwzględniać okolice sanockiego zamku. Wstęp wolny. Serdecznie zapraszamy!
Wystawa w podziemiach sanockiego zamku
czynna do 2 sierpnia 2015
Władysław Szulc, ur. w 1933 r. w Staszowie. W latach 1950-1956 studiował konserwatorstwo i muzealnictwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Po studiach pracował w toruńskim PKZ jako konserwator, wykonawca witraży, a także fotograf. Od roku 1964 kierował pracownią fotograficzną w Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. Od 1998 r. jest na emeryturze. Fotografią artystyczną zaczął uprawiać po studiach; jako członek Toruńskiego Towarzystwa Fotograficznego, a następnie jako niestowarzyszony brał udział w licznych wystawach i konkursach (z przerwą między 1981-89) i zdobył około 30 nagród i wyróżnień. Najważniejsze z nich to: nagroda Miasta Sanoka za osięgnięcia w zakresie Fotografii i Plastyki w 1997 r., oraz nagroda Wojewody Krośnieńskiego za wieloletnią pracę twórczą w zakresie rozwoju i upowszechniania Kultury w 1998 r. Aranżował też kilkanaście wystaw indywidualnych w miastach na terenie województwa podkarpackiego, a także w Kielcach, Toruniu, Warszawie i Oxfordzie. W 2001 roku został członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. W latach 70-tych zaczął również malować. Swoje prace, głównie akwarele, eksponował przeważnie na wystawach indywidualnych.
FOTOGRAFIA ARTYSTYCZNA WŁADYSŁAWA SZULCA
Wystawy fotografii artystycznej w muzeach polskich są nadal rzadkością. Zapewne decyduje o tym dość nieufny stosunek muzealników do fotografii jako sztuki. Zwłaszcza dzisiaj, gdy zapis cyfrowy umożliwia każdemu wykonywanie niezliczonej ilości zdjęć, wśród których muszą trafić się także piękne, stawianie sobie pytania o granice artyzmu w tej technice wydaje się zasadne. Budzą się także wątpliwości, czy organizując wystawę któregoś z autorów winniśmy zarazem zaprosić do urządzania pokazów muzealnych każdego, kto ma aparat i robi „ładne zdjęcia”? Jeśli nie, to gdzie przebiega delikatna graniczna linia, przekonująca nas, że mamy do czynienia z artystą i dziełem sztuki, a nie zgrabnie zrobioną „inwentaryzacją” rzeczywistości, miłą pamiątkę, popularnym zapisem piękna natury. A przecież istnieje już dyscyplina, którą określamy jako „historię fotografii artystycznej”, wartościująca działa wykonywane tą techniką. Wyodrębniamy też niektórych autorów, wpisując ich nazwiska jako klasyków fotografii. W naszym działaniu usiłujemy sklasyfikować cechy, ukazać wartości, które pozwolą nam określić dzieło sztuki fotograficznej na podobieństwo dzieł czy arcydzieł malarstwa. Przyszłość zapewne dokona swojej selekcji, niekoniecznie zgodnej z dzisiejszymi ocenami. W wartościowaniu oprócz pewnych zasad związanych zwłaszcza z kompozycją zdjęcia, zaczerpniętych z języka sztuk plastycznych, w dużej mierze skazani jesteśmy na osobiste intuicje. Niewątpliwie, fotografia może odsłaniać indywidualność twórcy, jego sposób patrzenia i przeżywania rzeczywistości, może być nośnikiem ekspresji, polem eksperymentu, w jakimś stopniu też – zwłaszcza dziś, przy współpracy z komputerem – kreacją fantazji bliskich malarstwu. Na pewno nie zastąpi obrazu, grafiki czy rysunku i nie zatrzyma na sobie naszego wzroku tak długo, jak wybitne dzieła wykonane tradycyjnymi technikami.
Na tło rozważań ogólnych często nakłada się ważna dla mnie refleksja nad dorobkiem artystycznym Władysława Szulca. Jest to twórczość zarówno fotograficzna, jak i malarska – jedna i druga naznaczona piętnem indywidualizmu, obie o charakterze intymnym i dyskretnym. Czasami w technice akwarelowej zbliża się artysta niebezpiecznie do wierności fotograficznej wobec obiektu, najczęściej z całym talentem nadaje fotografii charakter malarski. Dzisiejsza wystawa jest małą retrospektywą pokazującą 40 fotografii powstałych w ciągu kilkudziesięciu lat. Cały ten dorobek układa się w kilka cykli związanych tym samym motywem. Pierwszy z nich (choć chronologicznie późniejszy), budowany jest z faktur i liszai odnajdywanych na murach budowli. Szulc odkrywa w nich pejzaże, czasami tak sugestywnie, że konkurować mogą z rzeczywistymi. Są one niekiedy tak malarskie, iż absurdalnie zastanawiamy się, czy nie przygotował ich sobie sam za pomocą pędzla. Artysta odszukuje te fragmenty „ubogiej rzeczywistości”, na które na codzień nie zwracamy nawet uwagi lub które drażnią nas swoją brzydotą. Nadaje im nowe formy egzystencji, przenosząc do „krainy” piękna, harmonii, czasami nawet symbolu. Byt, który tak naprawdę nie istnieje – choć jest naszym makroświatem, obojętnym dla nas i niepotrzebnym – zaczyna istnieć iluzyjnie poprzez fotografię i istnieje już jako niezależny utwór artystyczny.
Na przeciwstawnym biegunie znajduje się fotografia, która prezentuje klasyczny motyw: bukiet kwiatów, drzewa, okna, pejzaże, zaułki miejskie itp. Uroda tych zdjęć związana jest pewnie przede wszystkim ze światłem, także kolorem, który udaje się artyście odnaleźć. Jest w tych fotografiach coś więcej, coś co nie tylko daje satysfakcję estetyczną, ale angażuje nasze uczucia.
Wiesław Banach
75.l at temu, w nocy z 5 na 6 lipca 1940 r., na górze Gruszka k. Tarnawy Górnej policja niemiecka dokonała masowej egzekucji 112 więźniów sanockiego więzienia. Ofiarami byli Polacy pochodzący z różnych regionów kraju - uciekinierzy usiłujący przedostać się do polskich oddziałów we Francji, zatrzymani podczas próby przekroczenia granicy a także mieszkańcy powiatu sanockiego.
Starostwo Powiatowe w Sanoku, Koło ŚZŻAK, Klub Historyczny im. Armii Krajowej, Komenda Hufca ZHP Ziemi Sanockiej im. ks. hm. Zdzisława Peszkowskiego oraz Muzeum Historyczne w Sanoku
zapraszają na obchody 75. rocznicy zamordowania więźniów na Gruszce.
Sesja popularnonaukowa w Muzeum Historycznym w Sanoku
23 czerwca 2015 r.
10.00 - 10.15 - otwarcie sesji przez Prezesa Koła ŚZŻAK w Sanoku, powitanie Gości
10.15 -10.45 - referat " Egzekucja na górze Gruszka - największa polityczna egzekucja w Powiecie Sanockim" - Andrzej Romaniak, Muzeum Historyczne w Sanoku,
10.45 - 11.00 - referat "Czesław Wawrosz - zapomniany bohater" - Stanisław Drozd, Muzeum Kultury Bojków w Myczkowie.
11.00 - 11.15 - referat "25 lat działalności ŚZŻAK" - Krystyna Chowaniec, Klub Historyczny im. Armii Krajowej,
11.15-11.30 - pytania i odpowiedzi, dyskusja,
11.30 - 11.50 - wręczenie legitymacji nowym członkom ŚZŻAK, wystąpienia Gości,
11.50 - 12.00 - podsumowanie sesji, zaproszenie na uroczystości w dniu 5 lipca.
Uroczystość patriotyczna
5 lipca 2015 r.
9.30 - msza św. w kościele Przemienienia Pańskiego w Sanoku, przejście na Cmentarz Centralny w Sanoku.
11.00 - Cmentarz Centralny w Sanoku. Uroczystość przy mogile zbiorowej pomordowanych 112 więźniów sanockiego więzienia na górze Gruszka - Apel Poległych, złożenie wiązanek kwiatów, wystąpienia okolicznościowe.
Przejazd delegacji na miejsce egzekucji.
12.30 - góra Gruszka - miejsce egzekucji polskich patriotów. Modlitwa za poległych, zapalenie zniczy, złożenie kwiatów. Wystąpienie prezesa Koła ŚZŻAK.